जिन् नाम् दीआ तिस् सेवसा तिस् बलिहारै जाउ ।

जो उसारे सो धाहसी तिस् बिन् अवर् न् कोइ ।

गुर् परसादी तिस् सन्म्हला ता तन् दूख् न् होइ ।३१।

ना को मेरा किस् गही ना को होआ न् होग् ।

आवन् जान् विगुछीऐ दुबिधा विआपै रोग् ।

नाम् विहूने आदमी कलर् कंध् गिरंत् ।

विन् नावै किउ शूतीऐ जाइ रसातल् अंत् ।

गनत् गनावै अखरी अगनत् साछा सोइ ।

अगिआनी मतिहीन् है गुर् बिन् गिआन् न् होइ ।

तूती तंत् रबाब् की वाजै नही विजोग् ।

विशुरिआ मेलै प्रभू नानक् कर् सन्जोग् ।३२।

तरवर् काइआ पन्ख् मन् तरवर् पन्खी पन्छ् ।

तत् छुगह् मिल् एकसे तिन् कौ फास् न् रन्छ् ।

उदह् त् बेगुल् बेगुले ताकह् छोग् घनी ।

पन्ख् तुते फाही परी अवगुन् भीर् बनी ।

बिन् साछे किउ शूतीऐ हर् गुन् करम् मनी ।

आप् शदाए शूतीऐ वदा आप् धनी ।

गुर् परसादी शूतीऐ किरपा आप् करेइ ।

अपनै हाथ् वदाईआ जै भावै तै देइ ।३३।

थर् थर् कन्पै जीअरा थान् विहूना होइ ।

थान् मान् सछ् एक् है काज् न् फीतै कोइ ।

थिर् नाराइन् थिर् गुरू थिर् साछा बीछार् ।

सुर् नर् नाथह् नाथ् तू निधारा आधार् ।

सरबे थान् थनंतरी तू दाता दातार् ।

जह् देखा तह् एक् तू अंत् न् पारावार् ।

थान् थनंतर् रव् रहिआ गुर् सबदी वीछार् ।

अनमन्गिआ दान् देवसी वदा अगम् अपार् ।३४।

दैआ दान् दैआल् तू कर् कर् देखनहार् ।

दैआ करह् प्रभ् मेल् लैह् खिन् मह् धाह् उसार् ।

दाना तू बीना तुही दाना कै सिर् दान् ।

दालद् भन्जन् दुख् दलन् गुरमुख् गिआन् धिआन् ।३५।

धन् गैऐ बह् झूरीऐ धन् मह् छीत् गवार् ।

धन् विरली सछ् सन्छिआ निरमल् नाम् पिआर् ।

धन् गैआ ता जान् देह् जे राछह् रन्ग् एक् ।

मन् दीजै सिर् सौपीऐ भी करते की तेक् ।

धंधा धावत् रह् गे मन् मह् सबद् अनंद् ।

दुरजन् ते साजन् भे भेते गुर् गोविंद् ।

बन् बन् फिरती धूधती बसत् रही घर् बार् ।

सतिगुर् मेली मिल् रही जनम् मरन् दुख् निवार् ।३६।

नाना करत् न् शूतीऐ विन् गुन् जम् पुर् जाह् ।

ना तिस् एह् न् ओह् है अवगुन् फिर् पशुताह् ।